ஸ்ரீ நம்பியாரூரான் /சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் (srī nampiyārūrāṉ/ sundaramūrtti nāyaṉār)

 

According to the Tamil religious almanac, the sacred event of ஸ்ரீ நம்பியாரூரான் /சுந்தரமூர்த்தி நாயனார்  குருபூசை (srī nampiyārūrāṉ / sundaramūrtti nāyaṉār  gurupūcai) is celebrated during ஆடி திங்கள்  சுவாத்தி நட்ச்சத்திரம் (āḍi tiṅgaḻ suvātti naṭcattiram – july-mid to august mid arcturus asterism)

 As most of us know ஸ்ரீ நம்பியாரூரான் (srī nampiyārūrāṉ), better known as ஸ்ரீ சுந்தரமூர்த்தி நாயனார்   (srī  sundaramūrtti nāyaṉār) is one of the most important amongst சைவ நாயன்மார்கள்  (caiva nāyaṉmārkaḷ - saivite spiritual leaders)  and one is considered one amongst the தேவார முதலிகள் மூவர் (dēvāra mutalikaḷ mūvar – devara triad leaders) viz. திரு ஞானசம்பந்தமூர்தி நாயனார் (tiru ñāṉacampantamūrti nāyaṉā), திரு நாவுக்கரசரமூர்த்தி நாயனார் / அப்பரடிகள்  (tiru nāvukkaracaramūrtti nāyaṉār / apparaṭika) & திரு சுந்தரமூர்தி நாயனார் / நம்பியாரூரான் (tiru cuntaramūrti nāyaṉār / nampiyārūrāṉ) because of his magnum opus contributions to the தேவார பதிகங்கள் (dēvāra patigaṅgaḷ- devara decads) as part of the பன்னிருசைவதிருமுறைகள் (pannirusaivatirumuṛgaḻ - twelve saiva cantos)

#	சைவத்திருமுறையின் பெயர்  (saivattirumuṛaiyin peyar)	Group	# verses
1	ஏழாம் திருமுறை (eḹām tirumuṛai – seventh sacred canto)	சுந்தரர் தேவாரம் (sundarar dēvāram)	1026

    

There are many शिवालय (śivālaya - temples of  Siva), euologized by these  great தேவார முதலிகள் மூவர் (dēvāra mutalikaḷ mūvar – devara triad leaders). There are totally around 274 such sacred தேவார பாடல் பெற்ற ஸ்தலங்கள் (tēvāra pāṭal peṟṟa stalaṅkaḷ - temples eulogized in devaram) wherein ஸ்ரீ சுந்தரமூர்த்தி நாயனார்   (srī  sundaramūrtti nāyaṉār) has an important contribution, as summarized below:    

#	Description	Total
1	சம்மந்தரும் சுந்தரரும் பாடிய தலங்கள் (sam'mantarum sundararum pāḍiya talaṅgaḷ)	13
2	அப்பரும் சுந்தரரும் பாடிய தலங்கள் (apparum sundararum pāḍiya talaṅgaḷ)	2
3	சுந்தரர் மட்டும் பாடிய தலங்கள் (sundarar maṭṭum pāḍiya talaṅgaḷ)	25

    Of course, along with ஸ்ரீ மாணிக்கவசகர் (srī māṇikkavacakar) added to the trio above, ஸ்ரீ சுந்தரமூர்த்தி நாயனார்   (srī  sundaramūrtti nāyaṉār) is also included as part of the சைவசமயக்குரவர் நால்வர் (saiva samayakkuravar nālvar – four saiva theological leaders)  

 The contributions of the சைவசமயக்குரவர் நால்வர் (saiva samayakkuravar nālvar – four saiva theological leaders) represent  the चतुर्विधमोक्षमार्गाः (caturvidhamokṣamārgāḥ - four-fold liberation paths) viz. चर्यमार्ग (caryamārga – conduct path), क्रियामार्ग  (kriyāmārga – ritual path), योगमार्ग  (yogamārga – yoga path) & ज्ञानमार्ग  (jñānamārga – gnosis path).

Typically, temples constructed according to the आगमविध्यः (āgamavidhyaḥ -  agamic prescriptions), would have चतुर् गोपुर प्रवेज़द्वाराणि (catur gopura praveadvārāṇi – four temple entrances), one for each of the four-sided प्रकार (prakāra - compound wall) pointing to the four cardinal directions viz. மேற்க்கு (mēṛkku – west), தெற்க்கு (teṛkku – south), வடக்கு (vadakku – north) & கிழக்கு (kiḹakku – east) respectively. According to the आगमशास्त्र (āgamaśāstra – agama scripture), these four entry points correspond to the चतुर्मार्गाः (caturmārgāḥ – four paths). In fact, the சமயக்குரவர் நால்வர் (samayakuravar nālvar – four religious leaders) each of whom represent one of the चतुर्मार्गाः (caturmārgāḥ – four paths) listed above, is believed to have originally entered the sacred சிதம்பரம் தில்லை நடராஜர் திருக்கோயில் (cidambaram tillai tiru naṭarājar tirukkōyil) through one of the four gates respectively:

#	கோபுரவாசல் (gōpuravāsal – temple gate)	मार्ग / மார்கம் (mārga /mārgam - path)	சமயக்குரவர் (samayakkuravar – religious head)	मुक्ति / முக்தி (mukti - salvation)	भक्ति भावन / பக்தி பாவனை (bhakti bhāvana  / bakthi bāvanai – devotional attitude)	कार्य अवस्था (kārya avasthā –effectual state)
1	மேற்க்கு கோபுரவாசல் (mēṛkku gōpuravāsal – west temple-gate)	चर्य /சரியை  (carya/sariyai – conduct)	அப்பர் (appar)	सालोकमुक्ति /சாலோகமுத்தி (sālokamukti / sālokamutti – same world liberation)	दासमार्ग / தாசமார்கம் (dāsamārga / dāsamārgam – servitude path)	जाग्रत् अवस्था / விழிப்பு நிலை (jāgrat avasthā / viḹippu nilai –waking state)
2	தெற்க்கு கோபுரவாசல் (teṛkku gōpuravāsal – south temple-gate)	क्रिया / கிரியை (kriyā /kiriyai – rite)	திருஞானசம்பந்தர் (tirujñānasaṃbandar)	सामीप्यमुक्ति /சாமீபியமுத்தி (sāmīpyamukti /sāmīpiyamutti – proximity liberation)	सत्पुत्रमार्ग / சற்புத்திரமார்கம் (satputramārga / saṛputtiramārgam – true-son path)	स्वप्न अवस्था / கனவு நிலை (svapna avasthā / kanavu nilai – dream state)
3	வடக்கு கோபுரவாசல் (vadakku gōpuravāsal – north temple-gate)	योग /யோகம் (yoga /yōgam – yoga)	சுந்தரர் (sundarar)	सारूप्यमुक्ति /சாரூபியமுத்தி (sārūpyamukti sārūpiyamutti – same-form liberation)	सहमार्ग / சகமார்கம் (dāsamārga / sagamārgam – comrade path)	सुषुप्ति अवस्था / உறக்க நிலை (suṣupti avasthā / uṛakka nilai – sleep state)
4	கிழக்கு கோபுரவாசல் (kiḹakku gōpuravāsal – east temple-gate)	ज्ञान /ஞானம் (jñāna / jñāna – gnosis)	மாணிக்கவாசகர் (māṇikkavāsagar)	सायुज्यमुक्ति /சாயுஜ்யமுத்தி (sāyujyamukti / sāyujyamutti – identity liberation)	सत्मार्ग / சன்மார்கம்  (dāsamārga / sanmārgam – servitude path)	तुरीय अवस्था / பரவச நிலை (turīya avasthā / paravasa nilai – trance state)

சுந்தரரின் சகமார்கம் (cuntarariṉ cakamārkam – comrade path)

        This is a kind of peer-to-peer relationship that develops between the बद्धजीवात्मन् (baddhajīvātman – bound corporeal soul) and his परमात्मन् (paramātman – divine soul). A kind of close friendship develops between the two. A भक्त (bhakta - devotee) considers none other than the भगवान् (bhagavān - god) as his best friend, philosopher and guide, as explained in the following verse,

Original	Transliteration	Translation
तात्र नो बोधि दद्द्शान आपिर् अभिख्याता मङिंता सोम्यानम्। सखा पिता पितृतमः पितद्दणां कर्तेमु मोकम् उशतेव्याधाः॥	tātra no bodhi daddśāna āpir abhikhyātā maṅiṁtā somyānam| sakhā pitā pitṛtamaḥ pitaddaṇāṁ kartemu mokam uśatevyādhāḥ||	Be though our Saviour; show thself our Own, Looking after and sgowing mercy, to the worshippers. Freiend, father, fatherliest of fathers, Giving to the loving worshipper, free space and life. -translated byA.C. Bose
Sanskrit Reference: ऋग्वेद (ṛgveda) (4.17.17)

The following are some of the leading examples of saints, who have had such kind of mystical experience,

 

#	भक्त (bhakta - devotee)	भगवान् (bhagavān - god)
1	श्री सुदामा (śrī sudāmā)	श्री कृष्णपरमात्मन् (śrī kṛṣṇaparamātman)
2	श्री अर्जुन (śrī arjuna)	श्री कृष्णपरमात्मन् (śrī kṛṣṇaparamātman)
3	திரு சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் (tiru sundaramūrtti nāyaṉār)	ஸ்ரீ பரமசிவன் (srī paramasivaṉ)
4	திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (tiru aruṭpirakāca irāmaliṅka vaḷḷalār)	ஸ்ரீ பரமசிவன் (srī paramasivaṉ)

 

Such mode of भक्ति (bhakti – devotion) is also referred to as सहमार्ग (sahamārga – comrade path), which according to the शुद्धाद्वैतशैवसिद्धान्तदर्शन (śuddhādvaitaśaivasiddhāntadarśana – prestine non-dualistic final auspiscious accomplishment philosophy) eventually leads to सामीप्यमुक्ति (sāmīpyamukti – proximity liberation), through the practice of योगमार्ग (yogamārga – yogic path), as declared below,

Original	Transliteration	Translation
முக்குணம் புலன் ஐந்துடன் அடக்கி மூலவாயுவை எழுப்பு இரு வழியைச் சிக்கெனும்படி அடைத்து ஒருவழியைத் திறந்து தாண்டவ சிலம்பொலியுடன் போய்த் தக்க அஞ்சு எழுத்து ஓர் எழுத்டு உருவாம் தன்மை கண்டு அருள் தரும் பெரு வெளிக்கே புக்கு அழுந்தினர் எமது உருப் பெறுவர், புவியில் வேட்டுவன் எடுத்த மென் புழப்போல்..	mukkuṇam pulaṉ aintuṭaṉ aṭakki mūlavāyuvai eḻuppu iru vaḻiyaic cikkeṉumpaṭi aṭaittu oruvaḻiyait tiṟantu tāṇṭava cilampoliyuṭaṉ pōyt takka añcu eḻuttu ōr eḻut'ṭu uruvām taṉmai kaṇṭu aruḷ tarum peru veḷikkē pukku aḻuntiṉar ematu urup peṟuvar, puviyil vēṭṭuvaṉ eṭutta meṉ puḻappōl.	Controlling the mind and senses, stopping the inward and the outward breath and carrying it upwards along the sushmana with the music of divine motion, fixing the minds steadfastly and contemplating on the Sri Panchaksharam (Five letters) and realizing their mergence into one and getting immersed in the enjoyment of divine space (Chidambaram), such is Yogam and those who practice the sadhana are transformed into our image, like the worm becoming the wasp.. -translation by Thiru A Vishvanadha Pillai.
-Tamil Reference: திருவாதவூர் அடிகள் புராணம் (tiruvātavūr aṭikaḷ purāṇam)

வந்தொண்டரின் தாசமார்கம் (vantoṇṭariṉ tācamārkam – servitude path of rebelious servant)

Let us take the life of the noble Saiva saint  ஸ்ரீ நம்பியாரூரான் (srī nampiyārūrāṉ) better known as திரு சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் (tiru sundaramūrtti nāyaṉār) who was not only a servant of God but was also His favorite வந்தொண்டர் (vantoṇḍar - rebelious servant) who took the liberty of treating his beloved God has his trusted peer or friend and even started commanding Him to do petty tasks for his sake – like sending Him as a messenger to resolve some silly love quarrels between the saint and his lovers, commanding God to gift him for pleasing his wife etc. And the all loving and merciful God, joyfully obliged to His friend’s commands.

Well, what a lucky soul, was this saint to have God has his humble friend. I am here reminded of the following verses of the saint-poet தெய்வப்புலவர் சேக்கிழார் (deyvappulavar sēkkiḻār – divine poet sekkizhar) who in his magnum opus poetic masterpiece பெரியபுராணம் (periyapurāṇam) glorifies his blessed parents viz. திரு சடைய நாயனார் (tiru saṭaiya nāyaṉār) & திருமதி இசை ஞானியார் (tirumati isai ñāṉiyār), wondering as to what great penance they need to have performed to have been divinely gifted by such a noble saint as their son        

Original	Transliteration	Translation
தம்பி ரானைத் தோழமைகொண் டருளித் தமது தடம்புயஞ்சேர் கொம்ப னார்பால் ஒருதூது செல்ல யேவிக் கொண்டருளும் எம்பி ரானைச் சேரமான் பெருமாள் இணையில் துணைவராம் நம்பி யாரூ ரரைப்பயந்தார் ஞாலம் எல்லாம் குடிவாழ. ஒழியாப் பெருமைச் சடையனார் உரிமைச் செல்வத் திருமனையார் அழியாப் புரங்கள் எய்தழித்தார் ஆண்ட நம்பி தனைப்பயந்தார் இழியாக் குலத்தின் இசைஞானிப் பிராட்டி யாரை என்சிறுபுன் மொழியால் புகழ முடியுமோ முடியா தெவர்க்கும் முடியாதால்	tampi rāṉait tōḻamaikoṇ ṭaruḷit tamatu taṭampuyañcēr kompa ṉārpāl orutūtu cella yēvik koṇṭaruḷum empi rāṉaic cēramāṉ perumāḷ iṇaiyil tuṇaivarām nampi yārū raraippayantār ñālam ellām kuṭivāḻa. oḻiyāp perumaic caṭaiyaṉār urimaic celvat tirumaṉaiyār aḻiyāp puraṅkaḷ eytaḻittār āṇṭa nampi taṉaippayantār iḻiyāk kulattiṉ icaiñāṉip pirāṭṭi yārai eṉciṟupuṉ moḻiyāl pukaḻa muṭiyumō muṭiyā tevarkkum muṭiyātāl	He was a friend of the Lord and he bade Him fly as his messenger to her—verily a flowery liana--, That would embrace His broad shoulders; He Nambi Arooraan, the peerless friend of Ceramaan Perumaan, was engendered By Sataiyan that the world might thrive. She was the divinely opulent wife of Sataiyanaar Of endless glory; it was she who gave birth to Nambi Arooraar ruled by the Lord who, of yore, smote the othersie impregnable triple, hostile citadels; Can I ever with my feeble words extol the glory of Isai Gnaani piraatiyaar of flawless family? No, I cannot; nether can anyone. . -Translation by Dr. T.N. Ramachandran
Tamil Reference: பெரிய புராணம் (periya purāṇam) (75.1, 76.1)

திருவடி தீக்ஷை (tiruvaḍi dīkśai – sacred foot initiation)

God came in the guise of a அந்தணர் (andaṇar- brahmin) in the case சுந்தரர் (sundarar) and blessed him with His திருவடி தீக்ஷை (tiruvaḍi dīkśai – sacred foot initiation). The noble saint தெய்வப்புலவர் சேகிழார் (deyvappulavar sēkiḻār) very beautifully narrates this account in his magnum opus திருடத்தொண்டர் புராணம் (tiruttoṇḍar purāṇam) better known as பெரிய புராணம் (periya purāṇam) thus,

Original	Transliteration	Translation
வரிவளர்பூஞ் சோலைசூழ் மடத்தின்கண் வன்றொண்டர் விரிதிரைநீர்க் கெடிலவட வீரட்டா னத்திறைதாள் புரிவுடைய மனத்தினராய்ப் புடையெங்கு மிடைகின்ற பரிசனமுந் துயில்கொள்ளப் பள்ளியமர்ந் தருளினார். அதுகண்டு வீரட்டத் தமர்ந்தருளும் அங்கணரும் முதுவடிவின் மறையவராய் முன்னொருவ ரறியாமே பொதுமடத்தி னுட்புகுந்து பூந்தாரான் திருமுடிமேற் பதுமமலர்த் தாள்வைத்துப் பள்ளிகொள்வார் போல்பயின்றார் அந்நிலைஆ ரூரனுணர்ந் தருமறையோ யுன்னடியென் சென்னியில்வைத் தனையென்னத் திசையறியா வகைசெய்தது என்னுடைய மூப்புக்காண் என்றருள அதற்கிசைந்து தன்முடியப் பால்வைத்தே துயிலமர்ந்தான் தமிழ்நாதன் அங்குமவன் திருமுடிமேல் மீண்டுமவர் தாள்நீட்டச் செங்கயல்பாய் தடம்புடைசூழ் திருநாவ லூராளி இங்கென்னைப் பலகாலும் மிதித்தனைநீ யாரென்னக் கங்கைசடைக் கரந்தபிரா னறிந்திலையோ எனக்கரந்தான்	varivaḷarpūñ cōlaicūḻ maṭattiṉkaṇ vaṉṟoṇṭar viritirainīrk keṭilavaṭa vīraṭṭā ṉattiṟaitāḷ purivuṭaiya maṉattiṉarāyp puṭaiyeṅku miṭaikiṉṟa paricaṉamun tuyilkoḷḷap paḷḷiyamarn taruḷiṉār atukaṇṭu vīraṭṭat tamarntaruḷum aṅkaṇarum mutuvaṭiviṉ maṟaiyavarāy muṉṉoruva raṟiyāmē potumaṭatti ṉuṭpukuntu pūntārāṉ tirumuṭimēṟ patumamalart tāḷvaittup paḷḷikoḷvār pōlpayiṉṟār annilaiā rūraṉuṇarn tarumaṟaiyō yuṉṉaṭiyeṉ ceṉṉiyilvait taṉaiyeṉṉat ticaiyaṟiyā vakaiceytatu eṉṉuṭaiya mūppukkāṇ eṉṟaruḷa ataṟkicaintu taṉmuṭiyap pālvaittē tuyilamarntāṉ tamiḻnātaṉ aṅkumavaṉ tirumuṭimēl mīṇṭumavar tāḷnīṭṭac ceṅkayalpāy taṭampuṭaicūḻ tirunāva lūrāḷi iṅkeṉṉaip palakālum mitittaṉainī yāreṉṉak kaṅkaicaṭaik karantapirā ṉaṟintilaiyō eṉakkarantāṉ	At the matam girt with flowery gardens where hum Speckled honey-bees, fixing his thought on the feet Of the Lord enshrined in Veerattanam which is Washed by the waves of the river Gedilam, He with his loving devotees slid into sleep. As he invoked His feet, before he closed his eyes in slumber, The Lord of Veerattanam took the form of an old Brahmin, Entered the matam unseen, and placing His lotus feet On the crown of Aroorar, lay as though He slept. Aroorar, woke up and said: “O holy Brahmin! Your feet are resting on my head.” To this He replied: “It is my dotage that bewilders my sense of direction. Satisfied with the reply, Aroorar, the lord of Tamil, Resting his head elsewhere, began to sleep. Even there He stretched His feet and touched Again and again, the head of the lord of Navaloor which is Girt with fecund fields where leap ruddy carp galore. He then addressed Him thus: “You’ve been pressing My heard repeatedly with your feet; who are you?” Then the Lord whose matted hair conceals the Ganga, said: “Don’t you know?” And He vanished on a sudden.. -translation by Vanmikinathan
Tamil Reference: பெரிய புராணம் : தடுத்தாட்கொண்ட (periya purāṇam : taḍuttāṭkoṇḍa) (5.85)

 சுந்தரர்  (sundarar)  shares this mystical experience of his, in his own words in the following verses from his தேவாரம் (dēvāram) at the sacred திருவதிகை திருவீரட்டானம் (tiruvadigait tiruvīraṭṭānam)      

Original	Transliteration	Translation
தம்மானை யறியாத சாதியா ருளரே சடைமேற்கொள் பிறையானை விடைமேற்கொள் விகிர்தன் கைம்மாவி னுரியானைக் கரிகாட்டி லாட லுடையானை விடையானைக் கறைகொண்ட கண்டத் தம்மான்தன் அடிக்கொண்டென் முடிமேல்வைத் திடுமென்னும் ஆசையால் வாழ்கின்ற அறிவிலா நாயேன் எம்மானை எறிகெடில வடவீரட் டானத் துறைவானை இறைபோதும் இகழ்வன்போ லியானே.	tam'māṉai yaṟiyāta cātiyā ruḷarē caṭaimēṟkoḷ piṟaiyāṉai viṭaimēṟkoḷ vikirtaṉ kaim'māvi ṉuriyāṉaik karikāṭṭi lāṭa luṭaiyāṉai viṭaiyāṉaik kaṟaikoṇṭa kaṇṭat tam'māṉtaṉ aṭikkoṇṭeṉ muṭimēlvait tiṭumeṉṉum ācaiyāl vāḻkiṉṟa aṟivilā nāyēṉ em'māṉai eṟikeṭila vaṭavīraṭ ṭāṉat tuṟaivāṉai iṟaipōtum ikaḻvaṉpō liyāṉē	Are there indeed in the world other people like me who do not know their Lord? I, an imbecile cur, Who keep living in the hope that our Lord will place His Feet on my head, have treated with disdain the Lord who wears the crescent moon on His locks, The Lord of diverse forms who rides a bull, The Lord with a mantle of the hide of the breast with a trunk, The Lord who has a habit of dancing in the dark cremation ground, The Lord with a bulk inscribed banner, The Lord with a throat with a dark stain, In the brief moment He came to fulfil my wish. -translation by Vanmikinathan
Tamil Reference:சுந்தரர் தேவாரம் : திருவதிகை (sundarar dēvāram: tiruvadigai) (7.38.1)

சுந்தரரின் பதமுக்தி (sundararin padamukti – Sunderer's salvation at Holy feet)

சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் (sundaramūrtti nāyanār) by the Divine Grace of God, ascended to  திருகைலாசம் (tirukailāsam – sacred kailash), the divine abode of God by mounting on ऐरावत (airāvata) - the sacred வெள்ளை யானை (veḻḻai yānai - white elephant), bestowed to him by Lord பரமசிவன் (paramasivan) Himself. He then attained பத முக்தி (pada mukti – salvation at Holy feet) on the sacred date of ஆடி திங்கள் சுவாத்தி நட்ச்சத்திரம் (āḍi tiṅgaḻsuvātti naṭcattiram). There is autobiographical அகச்சான்று (agaccāṅṛu – personal testimony) by the saint himself in his famous திரு நொடித்தான்மலை தேவார பதிகம் (tiru noḍittānmalai dēvāra padikam)

Original	Transliteration	Translation
தானெனை முன்படைத்தான் அத றிந்துதன் பொன்னடிக்கே நானென பாடலந்தோ நாயி னேனைப் பொருட்படுத்து வானெனைவந் தெதிர்கொள்ள மத்த யானை அருள்புரிந்து ஊனுயிர் வேறுசெய்தான் நொடித் தான்மலை உத்தமனே.	tān ennai mun paḍaittān; adu aṛindu tan pon aḍikkē nān en pāḍal? ando! nayinēnaip porutpaḍuttu. vān enai vandu edirkoḻḻa mattayānai aruḻpurindu(v) ūn uyir vēṛu seidān noḍittānmalai uttamanē	The pre-eminent Lord of Kailaya Himself made me born on earth, Knowing that, I composed songs songs to his golden feet Recognizing this cur servant, Gracefully offered me the (heavenly) elephant, The celestials came in advance to welcome me Thus he seperated ny body and soul! -Dr. S.N. Kandasamy
Tamil Reference:சுந்தரர் தேவாரம் : நொடித்தான்மலை (sundarar dēvāram: noḍittānmalai) (7.100.1)

According to legend, திரு சேரமான் பெருமானார் (tiru sēramān perumānār), a noble saint and a close associate of சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் (sundaramūrtti nāyanār) also similarly reached the Divine abode of திருகைலாசம் (tirukailāsam – sacred kailash) by mounting on a horse (instead of an elephant). Although சேரமான் (sEramān) initially followed behind சுந்தரர் (sundarar), yet eventually he overtook the latter and reached the destination before him. Interestingly, it is said that the former was able to race ahead of his friend, because he chanted the sacred पञ्चाक्षर मन्त्र (pañcākṣara mantra) into the ears of his horse, which is supposed to serve as a magic catalyst accelerating his journey to immortality.  

From the expression “ஊனுயிர் வேறுசெய்தான் (ūn uyir vēṟu seidān - he seperated ny body and soul)” in the above quoted verses, it may appear as though the saint attained विदेह मुक्ति  (videha mukti – corporeal liberation) through the process of death which technically separates the ஊன் / देह (ūn / deha - body) from the உயிர் / जीव (uyir / jīva - soul). However, deeper analysis will reveal that the saint actually attained immortality by ascending to திருகைலாசம் (tirukailāsam – sacred kailash) along with his body. If we read between the lines in the above verses, the expression “ஊனுயிர் வேறுசெய்தான் (ūṉuyir vēṟuceytāṉ - he seperated ny body and soul)” should not be interpreted literally as just the separation of body and soul, as a typical process during ordinary death. Instead, the expression esoterically means specially வேறு செய்தல் (vēṟu seidhal - differentiating) the ஊனுயிர் (ūnuyir - body:soul) pair of the saint from the rest of the ordinary mortals, by sacrificing (in the sense of making sacred or purifying) and dematerializing the same to a pure spiritual immortalized being. In the subsequent verses in the same பதிகம் (padigam – decad), the saint himself testifies attaining such अमर मुक्ति /अमरत्व (amara mukti / amaratva – deathless liberation / immortality). 

Original	Transliteration	Translation
மண்ணுல கிற்பிறந்து நும்மை வாழ்த்தும் வழியடியார் பொன்னுல கம்பெறுதல் தொண்ட னேன்இன்று கண்டொழிந்தேன் விண்ணுல கத்தவர்கள் விரும் பவெள்ளை யானையின்மேல் என்னுடல் காட்டுவித்தான் நொடித் தான்மலை உத்தமனே. அஞ்சினை ஒன்றிநின்று அலர் கொண்டடி சேர்வறியா வஞ்சனை யென்மனமே வைகி வானநன் னாடர்முன்னே துஞ்சுதல் மாற்றுவித்துத் தொண்ட னேன்பர மல்லதொரு வெஞ்சின ஆனைதந்தான் நொடித் தான்மலை உத்தமனே	maṇṇula kiṟpiṟantu num'mai vāḻttum vaḻiyaṭiyār poṉṉula kampeṟutal toṇṭa ṉēṉiṉṟu kaṇṭoḻintēṉ viṇṇula kattavarkaḷ virum paveḷḷai yāṉaiyiṉmēl eṉṉuṭal kāṭṭuvittāṉ noṭit tāṉmalai uttamaṉē. añciṉai oṉṟiniṉṟu alar koṇṭaṭi cērvaṟiyā vañcaṉai yeṉmaṉamē vaiki vāṉanaṉ ṉāṭarmuṉṉē tuñcutal māṟṟuvittut toṇṭa ṉēṉpara mallatoru veñciṉa āṉaitantāṉ noṭit tāṉmalai uttamaṉē	I witnessed today that your traditional devotees adoring you Taking birth on earth attain beautitude; The pre-eminent Lord of Kailaaya Exhibited me on the white elephant Liked by the beings of heavenly world The pre-eminent Lord of Kailaya Pervaded the decietful mind of mine. Whod didn’t know to attain His feet By channelizing the five senses to the single point And adoring Him; Before the eyes of heavenly beings Driving out death, The Lord offered me, His devotee A rancorous elephant, not before in my possession! -translation byDr. S.N. Kandhaswamy
Tamil Reference:சுந்தரர் தேவாரம் : நொடித்தான்மலை (sundarar dēvāram: noḍittānmalai) (7.100.1)

This interpretation is endorsed by senior subject matter experts and eminent scholars like ஊரன் அடிகளார் (ūran aḍigaḻār) and C.K. Subramanya Mudaliyar. In fact, I have learnt this concept from them. Moreover, தெய்வப்புலவர் சேக்கிழார் (deyvappulavar cēkkiḻār) in his famous பெரிய புராணம் (periya purāṇam), an anthological masterpience on the life of this saint, further testifies this point. Of course, from a deeper esoteric context. Ascending the திருகைலாசம் (tirukailāsam – sacred kailash) by mounting on the வெள்ளை யானை (veḻḻai yānai - white elephant) symbolizes the गुप्त विद्या (gupta vidyā - occult science) of arousing the कुण्डलिनी शक्ति (kuṇḍalinī śakti – bio-spiritual energy) through the சுழுமுனை நாடி / सुषुम्णा नाडी (suḻumuṉai nāḍi / suṣumṇā nāḍī) and raising it to the द्वादशान्त सहस्रार चक्र (dvādaśānta sahasrāra cakra). Here, the வெள்ளை யானையின் தும்பிக்கை (veḻḻai yānaiyin tumbikkai – white elephant’s trunk) symbolizes சுழுமுனை நாடி / सुषुम्णा नाडी (suzhumunai nāḍi / suṣumṇā nāḍī), while திருகைலாசம் (tirukailāsam – sacred kailash) symbolizes द्वादशान्त सहस्रार चक्र (dvādaśānta sahasrāra cakra).

Interestingly, the yogic aspect this process is very subtly highlighted in the famous verses of விநாயகர் அகவல் (vināyagar agaval) composed by ஔவையார் (auvaiyār) who was a contemporary saint and a close friend of திரு சேரமான் பெருமானார்  (tiru cēramāṉ perumāṉār).  In fact, she also had experience of a magical ascent into the sacred திருகைலாசம் (tirukailāsam – sacred kailash) at the holy shrine of ஸ்ரீ வீரட்டீஸ்வரர் கோயில் (sri vīraṭṭīsvarar kōyil). In fact, according to its ஸ்தல புராணம் (stala purāṇam – temple history),

when சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் (sundaramūrtti nāyanār) and திரு சேரமான் பெருமானார்  (tiru cēramāṉ perumāṉār) were proceeding to திருகைலாசம் (tirukailāsam – sacred kailash) through sky, ஔவையார் (auvaiyār) was worshipping the Lord at this temple.  She was hastening to complete the rituals faster, as she also wanted to reach திருகைலாசம் (tirukailāsam – sacred kailash).  Lord விநாயகர் (vināyagar) the elephant-headed God appeared before her and advised her not to be hasty.  Accordingly, she patiently continued her worship and completed it formally and finally in an ecstatic mood sang this famous விநாயகர் அகவல் (vināyagar agaval).  Lord விநாயகர் (vināyagar) then appeared before her in His विश्व रूप (viśva rūpa – cosmic form) extending both terrestrial and heavenly realms reaching upto திருகைலாசம் (tirukailāsam – sacred kailash).and literally lifted ஔவையார் (auvaiyār) with His sacred தும்ப்பிக்கை (tumbikkai - trunk) to the sacred destination viz.திருகைலாசம் (tirukailāsam – sacred kailash) even before the other two saints managed to reached the destination. The following verses extracted from her mystic poem, gives a very detailed account of the अन्तर् योग साधन (antar yoga sādhana- inner yogic practice) through which such kind of अमृत मुक्ति  (amṛta mukti – immortal liberation), shall be successfully accomplished.

Original	Transliteration	Translation
ஆறா தாரத்(து) அங்குச நிலையும் பேறா நிறுத்திப் பேச்சுரை யறுத்தே இடைபிங் கலையின் எழுத்தறி வித்துக் கடையிற் சுழுமுனைக் கபாலமும் காட்டி மூன்றுமண் டலத்தின் முட்டிய தூணின் நான்றெழு பாம்பின் நாவில் உணர்த்திக் குண்டலி யதனிற் கூடிய அசபை விண்டெழு மந்திரம் வெளிப்பட உரைத்து மூலா தாரத்தின் மூண்டெழு கனலைக் காலால் எழுப்பும் கருத்தறி வித்தே அமுத நிலையும் ஆதித்தன் இயக்கமும் குமுத சகாயன் குணத்தையும் கூறி இடைச்சக் கரத்தின் ஈரெட்டு நிலையும் உடல்சக் கரத்தின் உறுப்பையும் காட்டிச் சண்முக தூலமும் சதுர்முக சூக்கமும் எண் முகமாக இனிதெனக் கருளிப் புரியட்ட காயம் புலப்பட எனக்குத் தெரியெட்டு நிலையும் தெரிசனப் படுத்திக் கருத்தினில் கபால வாயில் காட்டி இருத்தி முத்தி யினிதெனக் கருளி என்னை யறிவித்(து) எனக்கருள் செய்து	āṟā tārat(tu) aṅkuca nilaiyum pēṟā niṟuttip pēccurai yaṟuttē iṭaipiṅ kalaiyiṉ eḻuttaṟi vittuk kaṭaiyiṟ cuḻumuṉaik kapālamum kāṭṭi mūṉṟumaṇ ṭalattiṉ muṭṭiya tūṇiṉ nāṉṟeḻu pāmpiṉ nāvil uṇarttik kuṇṭali yataṉiṟ kūṭiya acapai viṇṭeḻu mantiram veḷippaṭa uraittu mūlā tārattiṉ mūṇṭeḻu kaṉalaik kālāl eḻuppum karuttaṟi vittē amuta nilaiyum ātittaṉ iyakkamum kumuta cakāyaṉ kuṇattaiyum kūṟi iṭaiccak karattiṉ īreṭṭu nilaiyum uṭalcak karattiṉ uṟuppaiyum kāṭṭic caṇmuka tūlamum caturmuka cūkkamum eṇ mukamāka iṉiteṉak karuḷip puriyaṭṭa kāyam pulappaṭa eṉakkut teriyeṭṭu nilaiyum tericaṉap paṭuttik karuttiṉil kapāla vāyil kāṭṭi irutti mutti yiṉiteṉak karuḷi eṉṉai yaṟivit(tu) eṉakkaruḷ ceytu	Fix me in mastering six Chakras Cut down all the talkative speech Tell me the letters of Ida Pingalai Show at last the crest Suzhumunai In the column joining the three mandalam Induce the tongue a raising snake feel In the Asabai joined in Kundalini Reveal the reverberating mantra Inform the way to raise the air to Wake the burning fire in Muladhara To distil nectar by the dynamics of sun And the character of moon a lily love Show sixteen petals of middle chakra Organs of other body chakras Disclose in my pleasant thoughts Outward six faces with subtle 4 faces To know eight subtle elements of my own Offer the vision of eight states known Show the entrance of the summit inside Stabilise to grace salvation towards liberation Inform My Self by Your Divine Grace
Tamil Reference: விநாயகர் அகவல் (vināyagar agaval) (35-55)

ஆளுடைய நம்பிகள் அருண்மாலை (āḷuṭaiya nampikaḷ aruṇmālai) 

    The revered saint திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (tiru aruṭpirakāca irāmaliṅka vaḷḷalār) refers to the சுந்தரரின் சகமார்கம் (sundarariṉ sakamārgam – companionship path of sundarar) and glorifies him thus in the following verses titled ஆளுடைய நம்பிகள் அருண்மாலை (āḷuṭaiya nampikaḷ aruṇmālai)

Original	Transliteration	Translation
மதியணிசெஞ் சடைக்கனியை மன்றுள்நடம் புரிமருந்தைத் துதியணிசெஞ் சுவைப்பொருளில் சொன்மாலை தொடுத்தருளி விதியணிமா மறைநெறியும் மெய்ந்நிலைஆ கமநெறியும் வதியணிந்து விளங்கவைத்த வன்தொண்டப் பெருந்தகையே. நீற்றிலிட்ட நிலையாப்புன் னெறியுடையார் தமைக்கூடிச் சேற்றிலிட்ட கம்பமெனத் தியங்குற்றேன் தனைஆளாய் ஏற்றலிட்ட திருவடியை எண்ணிஅரும் பொன்னையெலாம் ஆற்றில்இட்டுக் குளத்தெடுத்த அருட்டலைமைப் பெருந்தகையே. இலைக்குளநீ ரழைத்தனில் இடங்கர்உற அழைத்ததன்வாய்த் தலைக்குதலை மதலைஉயிர் தழைப்பஅழைத் தருளியநின் கலைக்கும்வட கலையின்முதற் கலைக்கும்உறு கணக்குயர்பொன் மலைக்கும்அணு நிலைக்கும்உறா வன்தொண்டப் பெருந்தகையே. வேதமுதற் கலைகளெலாம் விரைந்துவிரைந் தனந்தமுறை ஓதஅவைக் கணுத்துணையும் உணர்வரிதாம் எம்பெருமான் பாதமலர் நினதுதிருப் பணிமுடிமேற் படப்புரிந்த மாதவம்யா துரைத்தருளாய் வன்தொண்டப் பெருந்தகையே. ஏழிசையாய் இசைப்பயனாய் இன்னமுதாய் என்னுடைய தோழனுமாய் என்றுமுன்நீ சொன்னபெருஞ் சொற்பொருளை ஆழ்நினைத் திடில்அடியேன் அருங்கரணம் கரைந்துகரைந் தூழியல்இன் புறுவதுகாண் உயர்கருணைப் பெருந்தனையே. வான்காண இந்திரனும் மாலையனும் மாதவரும் தான்காண இறைஅருளால் தனித்தவள யானையின்மேல் கோன்காண எழுந்தருளிக் குலவியநின் கோலமதை நான்காணப் பெற்றிலனே நாவலூர்ப் பெருந்தகையே. தேன்படிக்கும் அமுதாம்உன் திருப்பாட்டைத்193 தினந்தோறும் நான்படிக்கும் போதென்னை நானறியேன் நாஒன்றோ ஊன்படிக்கும் உளம்படிக்கும் உயிர்படிக்கும் உயிர்க்குயிரும் தான்படிக்கும் அனுபவங்காண் தனிக்கருணைப் பெருந்தனையே. இன்பாட்டுத் தொழிற்பொதுவில் இயற்றுகின்ற எம்பெருமான் உன்பாட்டுக் குவப்புறல்போல் ஊர்பாட்டுக் குவந்திலர்என் றென்பாட்டுக் கிசைப்பினும்என் இடும்பாட்டுக் கரணமெலாம் அன்பாட்டுக் கிசைவதுகாண் அருட்பாட்டுப் பெருந்தகையே. பரம்பரமாம் துரியமெனும் பதத்திருந்த பரம்பொருளை உரம்பெறத்தோ ழமைகொண்ட உன்பெருமை தனைமதித்து வரம்பெறநற் றெய்வமெலாம் வந்திக்கும் என்றால்என் தரம்பெறஎன் புகல்வேன்நான் தனித்தலைமைப் பெருந்தகையே. பேரூரும் பரவைமனப் பிணக்கறஎம் பெருமானை ஊரூரும் பலபுகல ஓரிரவில் தூதன்என்த தேரூரும் திருவாரூர்த் தெருவுதொறும் நடப்பித்தாய் ஆரூர நின்பெருமை அயன்மாலும் அளப்பரிதே..	matiyaṇiceñ caṭaikkaṉiyai maṉṟuḷnaṭam purimaruntait tutiyaṇiceñ cuvaipporuḷil coṉmālai toṭuttaruḷi vitiyaṇimā maṟaineṟiyum meynnilai'ā kamaneṟiyum vatiyaṇintu viḷaṅkavaitta vaṉtoṇṭap peruntakaiyē. nīṟṟiliṭṭa nilaiyāppuṉ ṉeṟiyuṭaiyār tamaikkūṭic cēṟṟiliṭṭa kampameṉat tiyaṅkuṟṟēṉ taṉai'āḷāy ēṟṟaliṭṭa tiruvaṭiyai eṇṇi'arum poṉṉaiyelām āṟṟiliṭṭuk kuḷatteṭutta aruṭṭalaimaip peruntakaiyē. ilaikkuḷanī raḻaittaṉil iṭaṅkar'uṟa aḻaittataṉvāyt talaikkutalai matalai'uyir taḻaippa'aḻait taruḷiyaniṉ kalaikkumvaṭa kalaiyiṉmutaṟ kalaikkumuṟu kaṇakkuyarpoṉ malaikkumaṇu nilaikkumuṟā vaṉtoṇṭap peruntakaiyē. vētamutaṟ kalaikaḷelām viraintuvirain taṉantamuṟai ōta'avaik kaṇuttuṇaiyum uṇarvaritām emperumāṉ pātamalar niṉatutirup paṇimuṭimēṟ paṭappurinta mātavamyā turaittaruḷāy vaṉtoṇṭap peruntakaiyē. ēḻicaiyāy icaippayaṉāy iṉṉamutāy eṉṉuṭaiya tōḻaṉumāy eṉṟumuṉnī coṉṉaperuñ coṟporuḷai āḻniṉait tiṭilaṭiyēṉ aruṅkaraṇam karaintukarain tūḻiyaliṉ puṟuvatukāṇ uyarkaruṇaip peruntaṉaiyē. vāṉkāṇa intiraṉum mālaiyaṉum mātavarum tāṉkāṇa iṟai'aruḷāl taṉittavaḷa yāṉaiyiṉmēl kōṉkāṇa eḻuntaruḷik kulaviyaniṉ kōlamatai nāṉkāṇap peṟṟilaṉē nāvalūrp peruntakaiyē. tēṉpaṭikkum amutāmuṉ tiruppāṭṭait193 tiṉantōṟum nāṉpaṭikkum pōteṉṉai nāṉaṟiyēṉ nā'oṉṟō ūṉpaṭikkum uḷampaṭikkum uyirpaṭikkum uyirkkuyirum tāṉpaṭikkum aṉupavaṅkāṇ taṉikkaruṇaip peruntaṉaiyē. iṉpāṭṭut toḻiṟpotuvil iyaṟṟukiṉṟa emperumāṉ uṉpāṭṭuk kuvappuṟalpōl ūrpāṭṭuk kuvantilar'eṉ ṟeṉpāṭṭuk kicaippiṉumeṉ iṭumpāṭṭuk karaṇamelām aṉpāṭṭuk kicaivatukāṇ aruṭpāṭṭup peruntakaiyē. paramparamām turiyameṉum patattirunta paramporuḷai urampeṟattō ḻamaikoṇṭa uṉperumai taṉaimatittu varampeṟanaṟ ṟeyvamelām vantikkum eṉṟāleṉ tarampeṟa'eṉ pukalvēṉnāṉ taṉittalaimaip peruntakaiyē. pērūrum paravaimaṉap piṇakkaṟa'em perumāṉai ūrūrum palapukala ōriravil tūtaṉeṉta tērūrum tiruvārūrt teruvutoṟum naṭappittāy ārūra niṉperumai ayaṉmālum aḷapparitē.
Tamil Reference: திரு அருட்பா (tiruvaruṭpā) (6.11.1-10)